دوستـــان شرح پریشــــانی من گوش کنیـــــد،

                                            داستــــان غــم پنــهانی من گـــوش کنیــــد

قصه ی بی سر و ســامــانی من گوش کنیـــد،

                                            گفتگـــوی من و حیرانــی من گـوش کنــید

شـــرح این آتش جـــان سوز نگـــفتن تا کـــی،

                                            سوختــم سوختــم ایـن راز نهفــتن تا کـــی

روزگــاری مــن ودل سا کــن کویی بودیـــم ،

                                            ساکــن کـوی بــت عربــده جویــی بودیــم

عقــــل و دین باخته دیوانه ی رویی بودیـــم،

                                            بســـته ی سلـسـله ی سـلسـله مویی بودیـم

کس در آن سلسله غیر از منو دل بند نبــود ،

                                            یـک گـرفتار از این جمله که هستـند نبـود

نرگس غمزه زنش این همه بیمار نداشــت ،

                                            سنبــل پر شکنش هیـچ گــرفتار نـداشــت

این همه مشتری و گــرمی بازار نداشـــت ،

                                            یوســفی بود ولــی هیچ خریـدار نداشــت

اول آنکس که گرفتار شــدش مــن بــــودم ،

                                            باعــث گـــرمی بازار شــدش مـتن بودم

حیران من شد سبـــب خــوبی و رعــنایی او ،

                                            داد رســـوایی من شـــــهرت زیبــایی او

بس که دادم همـــه جا شرح دل آرایــی او ،

                                            شـــهر پر گشت ز غوغـــای تماشایی او

این زمـــان عاشق سر گشته فراوان دارد ،

                                        کـــی سره برگ منه بی سروسامان دارد......